 |
Ernest R. Kramer
Anker I, Hans Kwakkel
|
Bij Strijkkwartet Claude Debussy 'La Mer'
Anker no. 1: De zee
De eerste meeuw in zicht
na een lange tocht op zeeën
vol ontbering.
De scheurbuik overleefd, het retenjong gebruikt.
De piepers, of wat R nog van over =, verrot
of uitgelopen.
De bemanning staat elkaar
voortdurdend naar het leven.
Die meeuw, die eerste schreeuw,
geeft nieuwe hoop op leven.
'Laten we hier voor anker gaan'
roept gekke Henkie, Kees, die malle lichtmatroos
in de versleten jas van de kapitein.
De sterren op zijn schouders
doet zijn gelaat verbleken.
'hee,' zegt de bootsman, 'nee Kees,
de zee is nog te diep,
de ankertros te kort
en jij niet fit genoeg
om 't anker na te duiken
en levend boven water te komen
met dat stukkie staal.
't Is pas de eerste meeuw in zicht
na deze lange tocht vol ontbering.
Wel is er hoop.'
Ernest R. Kramer, 18-05-2003
©Ernest R. Kramer 